Asset-allocatie is het proces waarin een beleggingsportefeuille wordt ingericht volgens de doelen, risicotolerantie en beleggingshorizon van een persoon, om het risico en de potentiële winst in evenwicht te brengen. De drie belangrijkste activaklassen; aandelen, vastrentende waarden en liquide middelen, hebben allemaal verschillende risico- en rendementsniveaus. Elk van de activaklassen zal zich in de loop van de tijd dus anders gaan gedragen.
Waarom asset allocatie belangrijk is
Helaas is er geen formule die voor elke individu de gepaste asset allocatie kan bepalen. Wel zijn veel beleggers het erover eens dat een asset allocatie een van de belangrijkste beslissingen is die een belegger zal nemen. Oftewel, het selecteren van de individuele producten is ondergeschikt aan de manier waarop activa worden verdeeld in aandelen, obligaties en geldmiddelen. Deze producten zijn de belangrijkste bepalende factor voor het resultaat van uw beleggingen.
Verschillende asset allocaties worden gebruikt voor verschillende doelstellingen. Iemand die het komende jaar gaat sparen voor een nieuwe auto zal waarschijnlijk zijn of haar spaargeld beleggen in een zeer conservatieve mix van contanten, depositocertificaten en kortlopende obligaties. Een andere belegger die belegt voor zijn pensioen, dat nog vele jaren ver weg is, zal doorgaans het grootste deel van zijn individuele pensioenrekening investeren in aandelen. Dit zal hij doen omdat hij veel tijd heeft om mogelijke kortetermijnfluctuaties van de markt weg te werken. Ook risicotolerantie is ook een belangrijke factor. Een belegger die zich niet op zijn gemak voelt met het investeren in aandelen, kan zijn geld ondanks de lange beleggingshorizon in een meer conservatieve asset allocatie stoppen.
Op leeftijd gebaseerd
Doorgaans worden aandelen aanbevolen om te houden voor een periode van 5 jaar of langer. Cash en geldmarktrekeningen zijn bedoeld voor doelen die minder dan een jaar duren. Ergens daartussen vallen de obligaties. Vroeger hebben financiële adviseurs een aanbeveling gemaakt om 100 van de leeftijd van de belegger af te trekken om te bepalen hoeveel procent er in aandelen geïnvesteerd moet worden.
Een belegger van 35 jaar oud zou dus bijvoorbeeld 65% van de portfolio in aandelen stoppen. Tegenwoordig varieert deze regel. Soms wordt er ook 110 of 120 gebruikt om ervan af te trekken, omdat de levensverwachting van mensen blijft stijgen. Hoe ouder een belegger wordt, hoe meer de spreiding in de portefeuille moet gaan naar conservatieve activa om de opgebouwde activa in de portfolio te beschermen.
Asset allocatie bereiken via levenscyclusfondsen
Beleggingsfondsen voor asset allocatie, ook wel levenscyclusfondsen genoemd. Zij bieden beleggers een portefeuillestructuur die past bij de leeftijd, risicobereidheid en de beleggingsdoelstellingen van een belegger met een passende verdeling van de activaklassen. Toch zijn er mensen met kritiek op deze manier van asset allocatie. Zij stellen dat het problematisch is om tot een gestandaardiseerde asset allocatie te komen. Critici zeggen namelijk dat iedere individuele belegger ook een individuele asset allocatie nodig heeft.
Je eigen asset allocatie samenstellen
Inmiddels heb je een beeld van wat een asset allocatie is en waarom het belangrijk is. Asset allocaties kunnen verschillen van een zeer conservatieve portefeuille samenstelling tot een zeer agressieve samenstelling. Een conservatieve portfolio bezit vaak rond de 60%-65% aan vastrentende effecten en rond de 25%-30% aan aandelen. Het resterende portie wordt gevuld met cash. Een zeer agressieve portfolio samenstelling bezit vaak rond de 0%-10% aan vastrentende effecten. Het percentage aandelen varieert tussen de 80%-100% en ook hier wordt het resterende portie opgevuld met cash.
Deze voorbeelden bieden slechts een richtlijn. De verhoudingen kun je als belegger zelf aanpassen aan de hand van je eigen behoeften met betrekking tot investeren en beleggen. De samenstelling die je zelf zal aannemen heeft ook te maken met de toekomstige financiële behoeften. Maar ook van wat soort belegger jijzelf bent.
Het kan zijn dat je zelf onderzoek wilt doen naar bedrijven en tijd wilt besteden aan het kiezen van de beste aandelen. In dat geval zal je proportie aandelen in je portfolio sowieso groter zijn dan gemiddeld. Ook kun je het gedeelte aandelen binnen je portefeuille nog onderverdelen in subklassen van aandelen.
De hoeveelheid cash en geldmarktinstrumenten in je portfolio hangt af van de hoeveelheid liquiditeit die je zelf wenst en de veiligheid die je nodig hebt.
Het kan zijn dat je vooral beleggingen nodig hebt die je snel kunt liquideren mocht dat nodig zijn. Of je wilt gewoon de huidige waarde van je portfolio behouden. Dan kun je overwegen een groter deel van je portefeuille in bijvoorbeeld kortlopende obligaties te stoppen.
Tot slot
Asset allocatie is een fundamenteel principe dat beleggers helpt een portefeuille samen te stellen die past bij zijn of haar behoeften, om zo het risico te beperken en je winst te maximaliseren. Een asset allocatie is afhankelijk van de eigen behoeften, de beleggingshorizon en de risicotolerantie van een belegger.
Als je eenmaal een keuze hebt gemaakt en een portefeuille hebt samengesteld die bij jou past, zorg dan wel dat je regelmatig nog een kijkje neemt of de samenstelling nog steeds bij je wensen en behoeften past, of dat hij misschien wat aanpassingen nodig heeft.
