No problem, Time to Sell
De aandelenmarkten zitten nog in een rustig stijgend ritme. Het sentiment is positief en analisten voorzien nog veel meer stijging. De volatiliteit is extreem laag en er lijkt niets aan de hand. Waarom dan juist nu Time to Sell ?
In de Engelse taal bestaat er een woord dat de huidige status van de markt goed beschrijft Complacency. Zelfgenoegzaamheid is de vertaling volgens Google. Momenteel lijkt alles koek en ei en gaan we lekker slapen zonder ons ook maar ergens zorgen over te maken. De economische groei in Europa trekt aan, althans in veel landen. Er zijn geen thema’s waar de markt echt wakker van ligt. Al anderhalf jaar lang wordt ieder potentieel probleem weggepoetst door TINA. (There Is No Alternative). Dankzij de door god gezonden godenzoon meneer Trump komt alles goed. Hij gaat stimuleren en niet zo’n beetje ook. Wie de rekening betaalt is niet van belang, in iedere geval niet op dit moment. Zelfs een renteverhoging door de Fed kan de boel niet in de war schoppen. Zonder paniek te veroorzaken wordt het monetaire experiment 180 graden gedraaid. Na anderhalf jaar panisch te hebben gereageerd zodra het R-woord ook maar werd genoemd, vindt de markt het plotseling juist goed nieuws dat de rente stijgt. No problem.
Dankzij de Nederlandse kiezers is het populisme dood en onder controle. De Brexit is tot nu toe goed nieuws voor de Britten, waarmee het beter gaat dan ooit tevoren. Het financiële Armageddon dat werd voorspeld door de economen is niet aan de orde, kortom no problem. In Amerika wordt de tweedeling in de maatschappij steeds groter en stijgen de schulden tot aan het plafond. Het gaat goed en sinds Trump zelfs veel beter en dan moet de echte boost van de president nog komen, oftewel no problem. Dan is er nog een bankencrisis in Italië waarbij alles onder controle lijkt en over de enorme schuldenproblematiek van China wordt al helemaal niet meer gesproken. Zoals u begrijpt gaat het fantastisch in de (financiële) wereld.
En daar zit nu juist mijn onbehagen. Het is dit bijna ”perfecte goldilock-achtige” scenario dat mij enigszins zorgen baart. Onderhuids weet je dat het niet klopt. Het voelt unheimisch aan op de financiële markten en dat wat mij betreft al een tijdje overigens. Het geeft mij een deja-vu gevoel met de jaren negentig van de vorige eeuw. De markt gedraagt zich alsof het nooit meer gaat dalen. De waarderingen voor aandelen zijn inmiddels behoorlijk opgelopen. Volgens de Case-Shiller index staat de P/E ratio voor de markt rond de 30. Dat is een niveau dat slechts twee keer eerder in de geschiedenis werd bereikt, en mag u raden wanneer.
Dan zijn er nog de analisten die Ieder dipje meteen omtoveren tot een buying opportunity. Hele volksstammen parkeren inmiddels hun niet renderende cash in ETF’s. Iedereen is op zoek naar rendement en zelfs de massa gaat meedoen. Zodra de massa iets ontdekt is dat voor mij een serieus waarschuwingssignaal. De aandelen en obligatiemarkten zijn momenteel een crowded place. Dat zorgt straks voor problemen wanneer iedereen door dezelfde deur naar buiten wil.
De lage volatiliteit is een ander opmerkelijk fenomeen. Deze noteert rond historische dieptepunten en dat is een kans. Langlopende opties zijn momenteel relatief goedkoop. En aangezien zij mij altijd geleerd hebben dat je iets moet kopen als het laag is lijkt mij dit een logisch moment. Overbodig te zeggen dat het volgens mij dus nu tijd is om bescherming te kopen en/of aandelenbezit te verkopen. Ik neem nu de beslissing om het feest te verlaten nu het nog gezellig is en daarbij moet ik altijd denken aan Baron Rotschild. Hem werd meerdere keren gevraagd naar het geheim van zijn succes op de aandelenmarkt. ”Ik heb geen geheim” zei hij steevast, “of het moet zijn dat ik altijd te vroeg verkocht heb”.
P.S. De crash van 1929 ging overigens aan hem voorbij.
