Hedge funds zijn investeringspools die actief beheerd worden door beheerders die een heel breed assortiment aan strategieën gebruiken. Vaak doen ze dit inclusief producten aankopen met geleend geld en handelen in riskantere producten, om op die manier het gemiddelde beleggingsrendement voor de klant te kunnen verslaan. Hedge funds vereisen vaak een hoge minimale investering of vermogen. Een hedge fund begrijpen Het hedge fund kunnen we beter begrijpen door de term zelf. Het gaat namelijk om de term ‘hedge’ ofwel ‘hedgen’. Maar wat houd dit in? Als beheerder van elk fonds kan de beheerder een deel van de activa uitgeven aan posities. Dat is een positie in de tegenovergestelde richting van de focus van het fonds. Deze wordt ingenomen om eventuele verliezen die zullen optreden in de kernposities van het fonds te kunnen compenseren. Neem als voorbeeld een beheerder die zich richt op een sector die het goed doet in de bloeiende economie. De reissector. Dan zou de beheerder dus posities kunnen innemen in een niet-cyclische sector. Bijvoorbeeld de energiesector. Door deze constructie zouden de eventuele verliezen in de cyclische sector (reissector) gedekt of gecompenseerd worden door de posities in de niet-cyclische sector (energiesector). Tegenwoordig hebben beheerders dit concept tot het uiterste uitgevoerd. De meeste van dit soort fondsen hebben nog weinig met het traditionele concept hedgen te maken. Er zijn slechts nog enkele die zich aan dit traditionele concept vasthouden, die bekend staat als het klassieke long/short-aandelenmodel. Riskante zaken Hedge funds zijn er totaal vrij in om risicovollere strategieën op risicovolle manieren te gebruiken. Wat ze vaak doen is gebruik maken van hefboomwerking. Dat betekent dat ze praktisch gezien met geleend geld grotere posities innemen om zo hun potentiële rendement of verlies te vergroten. Ook wordt er vaak belegd in opties en futures. Al met al zijn ze dus totaal vrij in om risicovollere investeringen te kiezen waar de conservatieve investeerder niet aan zal komen. Meestal worden ze niet zo strikt gereguleerd door de SEC (Securities and Exchange Commission) als traditionele beleggingsfondsen. Doorgaans ligt de aantrekkelijkheid in de reputatie van de manager. Vaak worden deze gezien als sterren of idolen in de wereld van beleggingen. Over het algemeen zijn deze hedge fund managers relatief duur. Vaak rekenen ze een vergoeding van 1%-2% van het vermogen, en daarbij nog een prestatievergoeding van gemiddeld 20% van de winst. Hoe ze worden gecategoriseerd Elk hedge fund is tot stand gekomen om te profiteren van specifieke marktkansen. Ze kunnen worden verdeeld in enkele brede strategieën. Bijvoorbeeld gebeurtenis gestuurd of vastrentende arbitrage. Vaak worden ze gecategoriseerd aan de hand van de beleggingsstijl van de hedge fund manager. Juridisch gezien zijn vaak de hedge funds opgezet als commanditaire vennootschappen voor particuliere investeringen, die slechts voor een beperkt aantal geaccrediteerde beleggers toegankelijk zijn. Ook vergen ze een grote minimale initiële investering. Beleggingen in hedge funds zijn vaak niet liquide, omdat investeerders hun kapitaal vaak minimaal een jaar in het fonds moeten houden. Dit noemen ze ook wel de lock-up periode. Vaak kunnen opnames ook slechts met tussenpozen plaatsvinden, bijvoorbeeld per kwartaal of per half jaar. Belangrijke kenmerken Hoe onderscheiden we nu een hedge fund van een traditioneel beleggingsfonds? Hieronder zul je een aantal verschillen vinden tussen de twee. Hedge funds sluiten kleine beleggers uit Hedge funds kunnen alle investeringen accepteren van gekwalificeerde beleggers. Dit zijn de individuen met een jaarinkomen hoger dan $200.000 in de afgelopen twee jaar of een vermogen van meer dan $1.000.000 exclusief hun hoofd verblijfplaats. Sommigen hebben hun minimum nog hoger liggen. Deze regels zijn opgelegd door de SEC, omdat ze anders hedge funds niet strikt reguleren. De SEC acht de gekwalificeerde beleggers geschikt om de mogelijke risico’s aan te gaan die de hedge funds vrij zijn om te nemen. Meer beweegruimte De beleggingsmogelijkheden van een hedge fund worden in principe alleen beperkt door zijn mandaat. In principe kunnen ze beleggen in alles. Voorbeelden zijn land, aandelen, onroerend goed, derivaten en valuta’s. Traditionele beleggingsfondsen houden daarentegen vast aan obligaties en aandelen, en beleggen hierin voor de lange termijn. Hedge funds maken vaak gebruik van hefboomwerking Wat ze vaak doen is dat ze gebruiken maken van hefboomwerking. Hierbij wordt in principe geleend geld gebruikt om grotere posities in te kunnen nemen, om zo weer de potentiële winst, maar ook het potentiële verlies te vergroten. Ook worden ze hierdoor in de mogelijkheid gesteld agressieve short posities in te nemen. Zoals we gezien hebben met de financiële crisis in 2008, kan door middel van hefboomwerking een hedge fund weggevaagd worden. Net zoals andere grote delen van de economie. Hedge funds gebruiken een ‘2 en 20’ vergoedingenstructuur De vergoedingen die worden gerekend bij de traditionele beleggingsfondsen zijn de afgelopen jaren gedaald. Gemiddeld wordt er 0,50% gerekend in 2020. Op moment van lezen zal dit iets afwijken. De structuur die hedge funds gebruiken is een structuur die ze de ‘2 en 20’ noemen. Hiermee wordt 2% van het beheerd vermogen bedoeld en daarbovenop 20% van de gegenereerde winst. Overwegingen Doorgaans worden alle hedge funds als een riskante of risicovolle belegging beschouwd. De een is riskanter dan de andere. Voordat je overweegt je geld in een hedge fund te stoppen, zijn er aantal overwegingen die je moet doen voordat je er geld in stopt. Eerste stap bij het kiezen van een hedge fund Bij het zoeken naar een hedge fund van kwaliteit is het als belegger belangrijk om de statistieken te identificeren die voor jouzelf belangrijk zijn. Daarbij moet je ook kijken wat de vereisten resultaten daarvoor zijn. Deze statistieken/richtlijnen kunnen gebaseerd zijn op absolute waarden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een gemiddeld jaarlijks rendement van 20% in de afgelopen 5 jaar. Ook kunnen de statistieken/richtlijnen relatief zijn. Denk hierbij aan de grootste op het gebied van beheerd vermogen. Dit is een van de eerste overwegingen in het gehele besluitvormingsproces Richtlijnen voor absolute prestatie van het fonds Laten we zeggen dat we gaan kijken naar het rendement op jaarbasis. Stel nu dat je op zoek bent naar een hedge fund met een jaarlijks rendement 1% hoger dan de prestaties van bijvoorbeeld de AEX-index. Door te filteren op basis van deze gegevens worden alle hedge funds uitgesloten die gedurende langere tijd ondermaats presteerden ten opzichte van, in dit geval, de AEX index. Deze richtlijn zal er ook voor zorgen dat hedge funds onthuld worden met een veel hoger verwacht rendement, zoals wereldwijde macrofondsen, long-biased long/short-fondsen en andere. Als dit nu niet het hedge fund is waar je naar op zoek bent, kun je een richtlijn opzetten voor de standaarddeviatie van de gekozen index over de afgelopen vijf jaar. Wat je nu kunt doen is 1% bij dit resultaat optellen en dit vaststellen als de waarde voor de richtlijn van onze standaarddeviatie. Alle hedge funds met een standaarddeviatie groter dan de door jouzelf opgestelde richtlijn zullen buiten de boot vallen. Helaas geven resultaten uit het verleden geen garantie voor in de toekomst. Het kan natuurlijk voorkomen dat het hedge fund vorig jaar tactieken heeft gebruikt die niet te gebruiken zijn komend jaar, om wat voor reden dan ook. Zodra je bepaalde fondsen hebt gevonden die interessant zijn en die je erkent als ‘goed presterend’, is het van belang dat je de strategie van het hedge fund identificeert en het rendement ervan vergelijkt met de andere potentiëlen. Richtlijnen voor relatieve prestaties van het fonds De eerstvolgende stap is om richtlijnen op te stellen voor de relatieve prestaties van een hedge fund. Bij het opstellen van richtlijnen van relatieve prestatiestatistieken is het van belang dat het gebaseerd is op specifieke categorieën of strategieën. Het is namelijk niet redelijk om bijvoorbeeld een wereldwijd macrofonds die gebruik maakt van hefboomwerking te vergelijken met een marktneutraal long/short aandelenfonds. Om richtlijnen voor een specifieke strategie vast te kunnen stellen zou je als belegger een analytisch softwarepakket kunnen gebruiken zoals ‘Morningstar’ om veel verschillende hedge funds met elkaar te kunnen vergelijken. Hiermee zal een peer-analyse gemaakt kunnen worden waarbij veel statistieken onthuld worden, eventueel opgesplitst in kwartielen of decielen voor dat universum. Door op deze manier richtlijnen op te stellen is er ook flexibiliteit om de richtlijnen aan te passen, de economische omgeving kan namelijk van invloed zijn op het absolute rendement voor sommige strategieën. Richtlijnen voor andere overwegingen Het kan ook zijn dat je als belegger andere richtlijnen wilt overwegen om tot de beslissing van een hedge fund te kunnen komen. Dit zijn aanvullende richtlijnen die voor jou als belegger interessant kunnen zijn. Een paar voorbeelden hiervan zijn: Omvang van het hedge fund Trackrecord Minimale investering Terugbetalingsvoorwaarden Hoe verhouden hedge funds zich tot andere beleggingen? Hedge funds, beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF’s) zijn allemaal geldpools. Deze geldpools worden allemaal bijgedragen door beleggers die winst willen maken voor hen zelf en voor hun klanten. Ze worden actief beheerd door professionele fund managers die bepaalde beleggingen doen, maar met het doel het rendement van de markten, een sector of een index van de markten te overtreffen. Ze streven ernaar het hoogst mogelijke rendement te behalen. Hiervoor nemen ze ook erg grote risico’s om deze rendementen te kunnen behalen. Zoals eerder benoemt, is een hedge fund losser gereguleerd dan andere concurrerende producten. Hierdoor hebben ze de flexibiliteit om te beleggen in vrijwel alle producten. Hieronder vallen ook erg risicovolle investeringen, waar een traditioneel beleggingsfonds niet aan kan tippen. Onderaan de streep zijn de kosten van een hedge fund ook een stuk hoger dan die van een traditioneel beleggingsfonds.
De strategie die bekend staat als arbitrage is een strategie waarbij de winst wordt gemaakt door het aan- en verkopen van een identiek product, over twee verschillende markten. Hierdoor kunnen handelaren profiteren van het verschil in prijs van hetzelfde product in de twee ongelijke markten. Wat is arbitrage? Het principe van arbitrage vertegenwoordigt het kopen van een product of effect op de ene markt en het tegelijkertijd verkopen op een andere markt tegen een hogere prijs. Het tijdelijke verschil in prijs op de twee markten is waarvan de handelaren profiteren. Op de aandelenmarkt wordt hiervan geprofiteerd door het aandeel te kopen op een buitenlandse beurs waar de prijs van het aandeel nog niet is aangepast op de huidige koers, die constant in beweging is. Wat er gebeurt, is dat het aandeel in realiteit ondergewaardeerd is op de buitenlandse markt in vergelijking tot de lokale markt. De handelaar kan winst oogsten door dit verschil. Voor beginners wordt deze strategie gezien als er ingewikkeld, maar wanneer men deze begrijpt, komt hij erachter dat het eigenlijk vrij eenvoudig is. Deze manier van handelen wordt gezien als een manier van handelen met relatief weinig risico. Voorbeeld van arbitrage Om het te verduidelijken zullen we een voorbeeld geven van arbitrage handel. Het aandeel ‘Royal Dutch Shell’ wordt op zowel de AEX als de NASDAQ verhandelt. Voor het voorbeeld gaan we ervan uit dat het aandeel op de AEX verhandeld wordt tegen een prijs in euro’s van €17,50. Op de NASDAQ wordt het aandeel van Royal Dutch Shell verkocht tegen een prijs van €17,76. Wat de handelaar zal doen is het aandeel kopen op de AEX tegen de prijs van €17,50 en het verkopen op de NASDAQ tegen een prijs van €17,76. Dit zou resulteren in een winst per aandeel van (€17,76 - €17,50) €0,26. Als dit gedaan zou worden met een groot kapitaal wordt deze strategie winstgevend. Bovenstaand wordt een scenario geschetst dat voor veel handelaren interessant zou kunnen zijn. Echter is het niet geheel zonder risico. Het feit dat er van zulke kleine prijsbewegingen winst gemaakt wordt, betekent dat er zeer grote posities in worden genomen met een hoge leverage om winst te kunnen maken. Als de speculatie dus niet de gewenste kant uit gaan kan het dus ook goed misgaan. De kans dat dit gebeurt is niet groot, maar ook niet onmogelijk. Pas op voor transactiekosten Het hele fenomeen van arbitrage handel is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Waarop gelet moet worden zijn de transactiekosten. Als de transactiekosten de winst per aandeel van €0,26 zouden overschrijden is de strategie niet winstgevend. Door de te hoge transactiekosten wordt de winst tenietgedaan als de transactie zou plaatsvinden. Door de huidige technologieën zijn de verschillen tussen producten op verschillende markten minimaal. Hierdoor is deze strategie alleen winstgevend voor mensen of bedrijven met een aanzienlijk groot kapitaal. De verschillen waarvan geprofiteerd kan worden zijn vaak slechts een paar cent per aandeel. Je kunt zelf uitrekenen hoeveel geld je dus nodig hebt om aanzienlijk winst te kunnen maken met deze strategie als er slechts een aantal cent per aandeel wordt verdiend. Tot slot Als alle markten perfect in lijn zouden liggen met elkaar zou deze strategie van handel stoppen te bestaan. Gelukkig voor arbitrage handelaren zijn de markten zelden geheel in lijn met elkaar. Dit biedt arbitrage handelaren een schat aan mogelijkheden, voor degene met genoeg kapitaal natuurlijk. In realiteit kan deze strategie niet toegepast worden door de particuliere handelaar met een gewoon broker account. Deze strategie is vanwege de benodigde trading software (ter waarde van duizenden euro’s), het grote kapitaal dat benodigd is, en de scherpe handelsprijzen en marktinformatie niet haalbaar voor particulieren, maar slechts voor professionals.
Wijn wordt - naast bijvoorbeeld kunst - gezien als een typische investering voor wie zijn geld wil steken in iets met tastbare waarde. Er is een namelijk toenemende mate van vraag naar wijn. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door de vraag uit Rusland en China. Het drinken van goede wijnen is daar een statussymbool. Het is tot nu toe nog een redelijk onbekende beleggingsvorm. Beleggen in wijn kan op verschillende manieren. Zo kun je beleggen in een speciaal Wijnbeleggingsfonds, of zelfstandig beleggen in wijn. In dit artikel gaan wij verder in op zelfstandig beleggen in wijn. Een wijnfles kun je niet alleen kopen om te consumeren maar ook als belegging. Je kunt je bijvoorbeeld een Château Lafite of Château Margaux aanschaffen om na enkele jaren weer met winst te verkopen. Beleggen in topwijnen Wanneer je beleggen in wijn is het belangrijk om te kiezen voor topwijnen met bewaarpotentieel uit goede wijnjaren. Dit betekent dat de wijn waarin je hebt belegd nog op lange termijn drinkbaar moet zijn. Wijn kan lang zijn kwaliteit behouden, maar het is niet voor altijd drinkbaar. Het is daarom belangrijk hierbij is om het niet te snel te verkopen, maar ook zeker niet te lang wachten. Veel bronnen geven als tip om vooral te beleggen in bekende wijnen van grote erkende wijnhuizen, daarbij zijn vooral bordeauxwijnen goed. Als je de naam hebt gekozen, zul je het jaar moeten kiezen. Verschillende wijnen hebben hun uitzonderlijke wijnjaren. Voor de bordeauxwijnen zijn dit bijvoorbeeld 2005, 2000, 1990 en 1989. Als je jouw wijn dan hebt gekocht zul je deze optimaal moeten bewaren, bij voorkeur in een wijnkelder. Beschikt je niet over een eigen wijnkelder, dan heb je een of meerdere klimaatkasten nodig om de wijn optimaal te bewaren. De energiekosten en aanschafkosten zijn in dat geval de belangrijkste kosten. Het is bij enkele wijnhuizen ook mogelijk om de wijn bij hen op te slaan. In dat geval betaal je hen een jaarlijkse fee, vergelijkbaar aan de bewaarkosten bij het beleggen in bijvoorbeeld fysiek goud of zilver.
Duurzaamheid is de laatste jaren steeds zichtbaarder geworden. Veel mensen kiezen er nu voor om bijvoorbeeld thuis energie op te wekken door bijvoorbeeld zonnepanelen op het dak en een warmtepomp. Gevoelsmatig sluit dit helemaal aan bij de geest van duurzaamheid, omdat je helemaal zelfvoorzienend bent en onafhankelijk van stroom die van elders moet komen. Daarbij weet je op deze manier ook 100% zeker dat je eigen stroom duurzaam is. Toch nemen deze initiatieven ook wat nadelen met zich mee, zoals het plaatsen, verbouwen en onderhouden van de materialen. Daarom is beleggen in windenergie een interessante belegging. Je kunt zelf energie opwekken uit een windmolenpark waar je deels eigenaar van wordt. Je hoeft geen miljonair te zijn en je hebt geen beleggersrekening nodig: al vanaf 25 euro kun je investeren in windmolens. Bij bijvoorbeeld energiemaatschappij Greenchoice zijn dit de Windvangers. Dit concept van Greenchoice houdt in dat je investeert in een deel van een windmolen, die daadwerkelijk in Nederland staat. Dat doe je door een deel van de jaarlijkse kosten vooruit te betalen, waardoor je korting krijgt én jezelf beschermt tegen mogelijke prijsstijgingen. Een andere bekende partij die het mogelijk maakt om te beleggen in windenergie is Meewind. Als het harder waait dan gemiddeld, wordt de meerwaarde ook nog verdeeld onder de beleggers. Een mooie middenweg waarbij je zowel als consument en als belegger, op een bewuste en zelfstandige manier bijdraagt aan duurzaamheid. Volgens de Windcentrale is het rendement minimaal 7,1 procent per jaar. Volgens Eneco is het windrendement 2,5 tot 3,5 procent per jaar, Meewind verwacht een rendement van 7 tot 10 procent. Het kan dus een duurzame beleggen zijn die ook nog eens interessante is voor je portemonnee.
