Als je je afvraagt waar de winst van Berkshire Hathaway ligt, zou het tijd besparen om de industrieën te tellen waar het in Omaha gevestigde bedrijf geen geld verdient.
Spoorweg? Nauwelijks. BNSF Railway, de op één na grootste vrachtlijn in Noord-Amerika, is een volledige dochteronderneming van Berkshire Hathaway.
Autoverzekering? Niet eens in de buurt. GEICO, een dochteronderneming van Berkshire Hathaway, staat op de tweede plaats in haar branche.
Herenkleding? Fruit of the Loom Inc. van Berkshire Hathaway verkoopt meer herenondergoed in de Verenigde Staten dan enig ander bedrijf.
In feite, als u de lijst van de toonaangevende sectoren van het land doorloopt, heeft Berkshire Hathaway zijn basis gedekt. Verhuur van zakenvliegtuigen (NetJets), sieraden (Borsheim’s Fine Jewelry, Helzberg Diamonds, Ben Bridge Jeweler, Inc.), meubels (RC Willey Home Furnishings, CORT), snoep (See’s Candies), vrachtvervoer (McLane Co., Inc.), modulaire huizen (Clayton Homes), kranten (The Buffalo News) zijn allemaal vertegenwoordigd in het groeiende portfolio van het bedrijf. Er is schijnbaar geen limiet aan het aantal diverse bedrijven onder de $508 miljard Berkshire Hathaway-paraplu vanaf 2 november 2018.
Hoe Warren Buffett Berkshire tot een winnaar maakte
Opgericht in de 19e eeuw als twee afzonderlijke katoenfabrieken in Massachusetts, fuseerden Berkshire Fine Spinning Associates en Hathaway Manufacturing Co. in 1955. Warren Buffett kocht voor het eerst in het vervallen bedrijf in de vroege jaren ’60 en kreeg er uiteindelijk de controle over op 10 mei, 1965. Twee jaar later maakte Buffett Berkshire Hathaway officieel tot een conglomeraat, met textielopbrengsten om National Indemnity te kopen, de eerste van wat vele verzekeringsacquisities voor het bedrijf zouden worden.
Berkshire Hathaway’s War Chest
Het levensbloed van Berkshire Hathaway is wat insiders uit de industrie een ‘float’ noemen. Ook bekend als ‘beschikbare reserve’, verwijzen floats naar geld dat in premies wordt betaald aan de verzekeringsdochterondernemingen van Berkshire Hathaway, maar dat nog niet is uitbetaald om eventuele claims te dekken. Technisch gezien is dit geld niet van de verzekeringsmaatschappij, maar het blijft beschikbaar om te worden belegd naar eigen goedkeuring van de managers. Berkshire Hathaway’s float van meer dan $100 miljard is niet alleen een van de grootste ter wereld, maar 50 keer zo groot als een generatie geleden. Het heeft Berkshire Hathaway in staat gesteld om snel gewonde bedrijven te kopen en ze nieuw leven in te blazen. Voorbeeld: Fruit of the Loom werd in 2002 voor slechts $835 miljoen gekocht nadat de voorraad 97% van zijn waarde had verloren.
Een van de belangrijkste principes van de mentor van Buffett, Benjamin Graham, is dat dividenden het geheime wapen van een belegger zijn. Veel van de Fortune 500-bedrijven waar Berkshire Hathaway grote posities in heeft – Apple Inc. (AAPL), The Coca-Cola Co. (KO) en American Express Co. (AXP), om er maar een paar te noemen – hebben een gestage geschiedenis van het jaarlijks handhaven of verhogen van dividenden. Zo heeft Coca-Cola het jaarlijkse dividend 55 jaar op rij verhoogd. Terwijl onvoorzichtige speculanten op hete aandelen jagen waarvan de prijzen stijgen, laden de geduldige broeders van die speculanten in plaats daarvan de aandelen van bedrijven op met fundamentals die formidabel genoeg zijn om regelmatige contante betalingen aan aandeelhouders mogelijk te maken.
Financiële nieuwsuitzendingen presenteren zelden dividendgegevens op de manier waarop ze aandelenkoersen en koersbewegingen doen, hoewel dividenden een van de zekerste maatstaven zijn voor de potentie van een bedrijf. Het management zal immers alleen contant geld aan eigenaren overhandigen wanneer de activiteiten voldoende winst opleveren om de betalingen haalbaar te maken. Net als elke andere factor heeft het streven naar dividenden van Warren Buffet Berkshire Hathaway zo consequent succesvol gemaakt.
Dividend uitbetalen? Echt niet.
Enigszins niet verwonderlijk, dezelfde Warren Buffett die investeert in bedrijven die dividenden uitkeren, vermijdt deze uit te keren aan de investeerders van zijn eigen bedrijf. In eerste instantie lijkt dit zo vanzelfsprekend dat het nauwelijks een observatie is – het is logisch om het geld te nemen dat andere bedrijven u aanbieden, maar om nooit zelf onnodig geld uit te betalen. Berkshire Hathaway heeft eerder al eens een dividend uitgekeerd. In 1967 betaalde het bedrijf zijn enige dividend van 10 cent per aandeel. Tot op de dag van vandaag beweert Buffett dat hij in de badkamer moet zijn geweest toen het dividend werd goedgekeurd.
Dat gezegd hebbende, zou het voor elke Berkshire Hathaway-aandeelhouder kortzichtig zijn om te klagen over de weigering van het bedrijf om dividend uit te keren. De aandelenkoers is de afgelopen 51 jaar omhooggeschoten en handelde op $275 in 1980, $32.500 in 1995 en meer dan $308.530 vanaf de sluiting van de markt op 2 november 2018, een trackrecord zonder vergelijking.
De grondgedachte van Berkshire Hathaway is eenvoudig en moeilijk te betwisten. Als u een investeerder bent, wilt u dan liever een dividendbetaling uitgeven, of wilt u dat geld herinvesteren door het team dat van een bescheiden textielinvestering een van de grootste, meest gerespecteerde en financieel meest robuuste bedrijven heeft gemaakt?
Aangezien een enkel aandeel van Berkshire Hathaway Klasse A-aandelen gelijk is aan enkele jaren van het gemiddelde Amerikaanse salaris, is het geen wonder dat aandelen niet vaak worden verhandeld: ongeveer 300 of 400 wisselen dagelijks van eigenaar. Buffett heeft nooit het idee van een splitsing van klasse A gehonoreerd, omdat dit speculatie zou kunnen aanmoedigen.
Buffett heeft echter enkele jaren geleden toestemming gegeven voor de creatie van aandelen van klasse B (BRK.B), met een waarde van 1/30 van de waarde van aandelen van klasse A. Na een 50-voor-1 splitsing van BRK.B in 2010, verving het Klasse B-aandeel BNSF op de index. De lagere prijs en de daarmee gepaard gaande liquiditeit maken aandelen van klasse B geschikt om te worden opgenomen in een index die probeert de marktwaarde te meten. Klasse A-aandelen zijn te duur en te spaarzaam gehouden om een effectieve indexcomponent te zijn.
Lees ook ons artikel over de 10 feiten van de superbelegger Warren Buffett.
