Volatiliteit betekenis, wat is het? Volatiliteit is een statistische maatstaf voor de prijsschommeling voor een gegeven effect of marktindex. In de meeste gevallen geldt: hoe hoger de volatiliteit, hoe riskanter de beveiliging. Volatiliteit wordt vaak gemeten als ofwel de standaarddeviatie of variantie tussen rendementen van diezelfde waarde of marktindex.
Op de effectenmarkten wordt volatiliteit vaak geassocieerd met grote schommelingen in beide richtingen. Als de beurs bijvoorbeeld stijgt en daalt met meer dan een procent over een langere periode, wordt dit een “volatiele” markt genoemd. De volatiliteit is een sleutelfactor bij het bepalen van prijsopties voor contracten.
Volatiliteit uitgelegd
Volatiliteit verwijst vaak naar de hoeveelheid onzekerheid of risico die verband houdt met de omvang van veranderingen in de waarde van een waardepapier. Een hogere volatiliteit betekent dat de waarde van een effect mogelijk kan worden gespreid over een groter waardebereik. Dit betekent dat de prijs van het waardepapier in korte tijd in beide richtingen dramatisch kan veranderen. Een lagere volatiliteit betekent dat de waarde van een effect niet dramatisch fluctueert en doorgaans stabieler is.
Een manier om de variatie van een activum te meten, is door het dagelijkse rendement (procentuele beweging op dagelijkse basis) van het activum te kwantificeren. Historische volatiliteit is gebaseerd op historische prijzen en vertegenwoordigt de mate van variabiliteit in het rendement. Dit aantal is zonder eenheid en wordt uitgedrukt in percentages. Hoewel variantie de spreiding van rendementen rond het gemiddelde in het algemeen omvat, is volatiliteit een maatstaf voor die variantie die wordt begrensd door een specifieke tijdsperiode. Zo kunnen we dagelijkse volatiliteit, wekelijkse, maandelijkse of geannualiseerde volatiliteit rapporteren. Het is daarom nuttig om volatiliteit te beschouwen als de standaarddeviatie op jaarbasis: Volatiliteit = √ (variantie op jaarbasis)
Hoe volatiliteit te berekenen
Volatiliteit wordt vaak berekend met variantie en standaarddeviatie. De standaarddeviatie is de vierkantswortel van de variantie.
Laten we voor de eenvoud aannemen dat we maandelijkse aandelenkoersen hebben van €1 tot €10. Maand één is bijvoorbeeld €1, maand twee is €2, enzovoort. Volg de vijf onderstaande stappen om de variantie te berekenen.
Zoek het gemiddelde van de dataset. Dit betekent dat u elke waarde toevoegt en deze vervolgens deelt door het aantal waarden. Als we €1, plus €2, plus €3, tot €10 optellen, krijgen we €55. Dit wordt gedeeld door 10, omdat we 10 cijfers in onze dataset hebben. Dit levert een gemiddelde of gemiddelde prijs op van €5,50.
Bereken het verschil tussen elke gegevenswaarde en het gemiddelde. Dit wordt vaak de afwijking genoemd. We nemen bijvoorbeeld €10 – €5,50 = €4,50 en vervolgens €9 – €5,50 = €3,50. Dit gaat helemaal door tot de eerste gegevenswaarde van €1. Negatieve getallen zijn toegestaan. Omdat we elke waarde nodig hebben, worden deze berekeningen vaak gedaan in een spreadsheet.
Tel de gekwadrateerde afwijkingen bij elkaar op. In ons voorbeeld is dit gelijk aan 82,5.
Verdeel de som van de gekwadrateerde afwijkingen (82.5) door het aantal gegevenswaarden.
In dit geval is de resulterende variantie €8,25. De vierkantswortel wordt genomen om de standaarddeviatie te krijgen. Dit staat gelijk aan €2,87. Dit is een maatstaf voor risico en laat zien hoe waarden worden gespreid over de gemiddelde prijs. Het geeft handelaren een idee hoe ver de prijs kan afwijken van het gemiddelde.
Andere maatstaven voor volatiliteit
Een maatstaf voor de relatieve volatiliteit van een bepaald aandeel op de markt is de bèta (β). Een bèta benadert de algehele volatiliteit van het rendement van een effect tegen het rendement van een relevante benchmark (meestal wordt de S&P 500 gebruikt). Een aandeel met een bètawaarde van 1,1 is bijvoorbeeld historisch 110% verschoven voor elke 100% beweging in de benchmark, op basis van prijsniveau. Omgekeerd is een aandeel met een bèta van historisch 90% verplaatst voor elke beweging van 100% in de onderliggende index.
Marktvolatiliteit is ook zichtbaar via de VIX of Volatility Index. De VIX is gemaakt door de Chicago Board Options Exchange als maatstaf voor het meten van de verwachte volatiliteit van de Amerikaanse aandelenmarkt gedurende 30 dagen, afgeleid van realtime noteringsprijzen van S&P 500 call- en putopties. Het is in feite een maatstaf voor toekomstige weddenschappen die beleggers en handelaren doen op de richting van de markten of individuele effecten. Een hoge waarde op de VIX impliceert een risicovolle markt.
Een variabele in prijsformules voor opties die aangeven in hoeverre het rendement van de onderliggende waarde zal fluctueren tussen nu en het verstrijken van de optie. Volatiliteit, uitgedrukt als een percentagecoëfficiënt binnen optieprijsformules, vloeit voort uit dagelijkse handelsactiviteiten. Hoe volatiliteit wordt gemeten, heeft invloed op de waarde van de gebruikte coëfficiënt.
Volatiliteit wordt ook gebruikt om prijsopties te contracteren met modellen zoals Black-Scholes modellen. Volatielere onderliggende activa zullen zich vertalen in hogere optiepremies, omdat bij volatiliteit de kans groter is dat de opties na afloop vervallen. Optiehandelaren proberen de toekomstige volatiliteit van een actief te voorspellen en dus weerspiegelt de prijs van een optie op de markt de impliciete volatiliteit ervan.
Real World Voorbeeld van Volatiliteit
Stel dat een belegger een pensioenportefeuille opbouwt. Aangezien ze de komende jaren met pensioen gaat, is ze op zoek naar aandelen met een lage volatiliteit en een stabiel rendement.
Ze overweegt twee bedrijven:
Microsoft Corporation (MSFT) heeft een bètacoëfficiënt van 1,03, wat het ongeveer zo volatiel maakt als de S & P 500-index.
Shopify Inc. (SHOP) heeft een bètacoëfficiënt van 1,88, waardoor het aanzienlijk volatieler is dan de S & P 500-index.
De belegger zou waarschijnlijk voor zijn portefeuille voor Microsoft Corporation kiezen, omdat het minder volatiliteit en meer voorspelbare kortetermijnwaarde heeft.
Impliciete volatiliteit versus historische volatiliteit
Impliciete volatiliteit (IV), ook bekend als verwachte volatiliteit, is een van de belangrijkste maatstaven voor optiehandelaren. Zoals de naam al doet vermoeden, kunnen ze bepalen hoe volatiel de markt in de toekomst zal zijn. Dit concept biedt handelaren ook een manier om de waarschijnlijkheid te berekenen. Een belangrijk punt om op te merken is dat het niet als wetenschap moet worden beschouwd, dus het biedt geen voorspelling van hoe de markt in de toekomst zal bewegen.
In tegenstelling tot historische volatiliteit, komt impliciete volatiliteit voort uit de prijs van een optie zelf en vertegenwoordigt het volatiliteitsverwachtingen voor de toekomst. Omdat het impliciet is, kunnen handelaren prestaties uit het verleden niet gebruiken als indicator voor toekomstige prestaties. In plaats daarvan moeten ze de potentie van de optie op de markt inschatten. Ook wel aangeduid als statistische volatiliteit, historische volatiliteit (HV) meet de schommelingen van onderliggende effecten door prijsveranderingen van vooraf bepaalde perioden te meten. Het is de minder gangbare metriek vergeleken met impliciete volatiliteit, omdat het niet toekomstgericht is.
Wanneer de historische volatiliteit stijgt, zal de prijs van een waardepapier ook meer dan normaal bewegen. Op dit moment is de verwachting dat er iets zal of kan veranderen. Als de historische volatiliteit daarentegen daalt, betekent dit dat alle onzekerheid is geëlimineerd, dus de dingen keren terug zoals ze waren.
Deze berekening kan gebaseerd zijn op intraday-veranderingen, maar meet vaak bewegingen op basis van de verandering van de ene slotkoers naar de volgende. Afhankelijk van de beoogde duur van de optiehandel, kan de historische volatiliteit worden gemeten in stappen van 10 tot 180 handelsdagen.
