Obligaties kopen kan op verschillende manieren, maar waar moet u op letten wanneer u handelt in obligaties?
Wanneer u een obligatie koopt, wordt de nominale waarde van een obligatie, de waarde die de uitgevende partij betaalt aan de belegger, aan het einde van de looptijd uitbetaalt. Het effectief rendement van een obligatie is de totale opbrengst die u kunt verwachten, inclusief rente en eventuele koersveranderingen gedurende de looptijd van de obligatie. Het is belangrijk om te begrijpen hoe de nominale waarde en de rente samenhangen en hoe deze de verwachte opbrengsten van een obligatie beïnvloeden. Het einde van de looptijd van een obligatie is het moment waarop de uitgevende partij de nominale waarde terugbetaalt aan de belegger. Obligaties kopen is een manier om vermogen op te bouwen, alleen is het wel belangrijk om te plannen wanneer de obligatie afloopt en te overwegen of u het geld wilt herinvesteren in obligaties of andere investeringen. Er zijn verschillende obligaties waaronder, High yield obligaties. Deze obligaties hebben een hogere rente dan andere obligaties vanwege het hogere risico dat de uitgevende partij niet in staat is om de rente te betalen of de nominale waarde terug te betalen aan het einde van de looptijd. Het is belangrijk om te overwegen of het extra rendement opweegt tegen het extra risico dat u loopt. Het risico dat de uitgevende partij in gebreke blijft bij het betalen van de rente of het terugbetalen van de nominale waarde aan het einde van de looptijd is een belangrijk risico dat beleggers niet moeten vergeten. Het beleggen in obligaties brengt risico’s met zich mee, daarom is het belangrijk om het type obligaties te begrijpen en het verwachte rendement te analyseren voordat u investeert.
Bij het kopen van obligaties is het belangrijk om dit rendement te vergelijken met andere investeringsmogelijkheden om te bepalen of het een relatief veilige belegging is. Aan die verschillende aankoop methodes kleven voor- en nadelen waarin we hier verder op ingaan. Om obligaties te kunnen kopen heeft u allereerst een beleggingsrekening nodig bij een bank of broker. Obligaties kopen kan op twee manieren.
De eerste manier is bij emissie. Emissie vindt plaats op de zogenaamde primaire kapitaalmarkt. Emissie kan op openbare en onderhandse wijze geschieden. Een openbare emissie kan verlopen via een tenderemissie, waarbij van tevoren bekend is welke loopt en welke vergoeding de obligatie zal hebben. Beleggers kunnen zich daar op inschrijven en geven aan tegen welke prijs zij bereid zijn deze obligaties te kopen. Een andere vorm van openbaar emitteren is toonbank emissie. Dan hebben beleggers gedurende een bepaalde periode voortdurend de mogelijkheid om nieuwe obligaties te kopen. Ook hier zijn de looptijd en vergoeding van tevoren bekend. Het is voor de uitgever steeds mogelijk om nieuwe obligaties uit te geven bij dit soort emissies. In principe is het voor iedereen mogelijk in te schrijven voor de aankoop van aandelen, zowel institutionele als particuliere beleggers. Soms worden er openbare emissies uitgevoerd wanneer een bedrijf ervoor kiest om naar de beurs te gaan als een eerste stap. Dit wordt gedaan om zoveel mogelijk kapitaal op te halen op de kapitaalmarkt, waarmee het bedrijf kan investeren en groeien.
Bij een onderhandse emissie heeft de onderneming besloten het uitgeven niet via de beurs te laten verlopen. Het voordeel van deze methode is dat er minder wet- en regelgeving bij betrokken is en er ook aan beduidend minder voorwaarden voldaan hoeft te worden. Nadeel is dat de groep kopers klein zal zijn en tegen minder gunstige voorwaarden zal willen kopen. Een ander woord voor onderhandse emissie is private placement. Als een obligatie eenmaal geëmitteerd is, dan is deze verhandelbaar op de secundaire kapitaalmarkt. In Nederland wordt deze markt geregeld via de Amsterdamse Effectenbeurs van Euronext.
Dus in het kort: Particuliere beleggers kunnen beleggen in obligaties via emissie op de primaire kapitaalmarkt of via verhandeling op de secundaire kapitaalmarkt. Het is belangrijk om te begrijpen welke methode het meest geschikt is voor uw beleggingsdoelen en risicoprofiel.
Private Placement
Private placement is aandelenuitgifte aan een klein aantal potentiële investeerders. Deze investeerders zijn vaak ervaren en komen uit de groep pensioenfondsen, banken en verzekeringsmaatschappijen. Een dergelijke transactie hoeft – omdat die aan een beperkte groep investeerders aangeboden wordt- niet gemeld worden bij de Amerikaanse SEC, Securities and Exchange Commission. Normaal gesproken houdt deze commissie toezicht op alle aandelentransacties. Omdat bij private placement de aandelen niet op de beurs worden gebracht is het echter nodeloos de transactie te vermelden. Private placement heeft voor zowel de verkopende als de kopende partij voordelen. Zo besparen investeerders veel tijd omdat de deal niet gemeld hoeft te worden. Het voordeel van de verkoper ligt uiteraard in het feit dat er kapitaal verkregen kan worden. Nadeel van private placement is dat de verkopende partij inspraak over de onderneming kan verliezen. De deal wordt niet bij de overheidscommissie gemeld en dus gelden de beschermende overheidsregels niet voor de investeerders, die als compensatie vervolgens inspraak in de onderneming eist en de verkopende partij dus min of meer een deel van de eigen onderneming inlevert.
Obligaties kopen bij een bank of broker
Om obligaties te kopen, moet u eerst een beleggingsrekening openen bij een bank of broker. Dit biedt particuliere beleggers de mogelijkheid om te investeren in obligaties en deel te nemen aan de financiële markten. Als u kunt beleggen en obligaties wilt gaan kopen, zult u de volgende informatie te zien krijgen per obligatie: land/bedrijf – couponrente – einddatum – uitgiftekoers. Ieder jaar, maar soms ook vaker, wordt er coupon uitgekeerd. De datum is hetzelfde als de dag en de maand van de einddatum. De prijs die een belegger betaalt is de contante waarde van aflossing met daarbij opgeteld de contante waarden van de couponbetalingen. Let op dat de koers van een obligatie niet hetzelfde is als de prijs. Om de prijs af te leiden van de koers is het veel gevallen voldoende om de koers maal 10 te doen, omdat de nominale waarde meestal € 1.000 is. Als een belegger een obligatie koopt op een andere dag dan wanneer er coupon wordt uitgekeerd, dan zal hij ook een gedeelte van het coupon van die periode betalen. Als er bijvoorbeeld een kwartaal voordat het coupon uitgekeerd wordt een obligatie gekocht wordt, dan zal koper 75% van het coupon van dat jaar bij de prijs moeten optellen, er vanuit gaande dat de obligatie eens per jaar uitkeert. De koers van de obligatie kan variëren tijdens de looptijd, afhankelijk van verschillende factoren, zoals de economische omstandigheden en de financiële gezondheid van de uitgevende partij. Het is daarom belangrijk om de risico’s en potentiële opbrengsten van een obligatie te begrijpen voordat u besluit te beleggen.
Rente = Coupon
De term coupon is al diverse keren gebruikt in relatie tot het kopen van effecten. Voor de duidelijkheid; obligaties kopen van een onderneming of organisatie, is de rente die u krijgt coupon. Het is dus een vergoeding die ontvangen worden voor het uitlenen van geld. Bij zowel aandelen, effecten, opties en obligaten krijgt u een vergoeding als u eigen geld uitleent. Bij obligaties kopen geldt dat er een periodieke rente aan de koper uitgekeerd wordt, coupon dus. Het is gebruikelijk dat de coupon of couponrente jaarlijks of halfjaarlijks wordt uitgekeerd. Dit wordt per effectenbeurs of beleggingsfonds vastgesteld en verschilt daarom per situatie. De coupon die men ontvangt als vergoeding voor het kopen van obligaties kan zowel een variabele als een vaste rente hebben.
Voor- en nadelen
Kortom; obligaties kopen kan op veel verschillende manieren. Zowel de openbare en de onderhandse emissie heeft een aantal voor en nadelen voor zowel de kopende als de aankopende partij. Deze voor- en nadelen moeten door ondernemingen afgewogen worden en daarbij moeten de grootte van de kapitaalmarkt die ze aanboren en het kapitaal dat op deze wijze verkregen kan worden zorgvuldig bekeken worden. Verkopende partijen moeten zeker naar de risico’s van vrije verhandelbaarheid kijken in relatie met de lange termijn doelen van de onderneming. Particuliere beleggers hebben weinig voordeel bij onderhandse emissie. Ze kunnen zich immers niet inschrijven en kunnen daarom geen aandelen kopen.
